zondag 30 november 2008

Terug in La Paz

Ik ben een herinnering geworden, een goed verhaal voor op een feestje, een vreemde gebeurtenis uit het verleden. En daarmee is een einde gekomen aan het tijdperk Camargo. Nu zijn we weer in De Stad, het terrein van de capuccino's, van de dronken en cokesnuivende backpackers en van de souvenirstalletjes die stuk voor stuk hetzelfde verkopen. En niet te vergeten, van de opmerkelijke bordjes. De vorige keer was het het katholieke geloof, dat verdedigd werd tegen alle andere doctrines in het algemeen. Dit keer is de vijand specifieker: de mobiele telefoon. Op de deur van een kerk:
GOD ZAL JE NIET BELLEN OP JE MOBIEL. ZET HEM UIT!
VOOR JE ZIJN HUIS BINNENGAAT.
Een week of twee geleden sprak ik in een kroegje in Sucre een paar Zwitserse anders-globalisten. Een van de dingen die waar ze tegen protesteerden ("Ik heb liever traangas dan rubberkogels. Na een paar keer geeft traangas je alleen maar extra andrenaline"), was dat rijke landen emmissierechten voor CO2 van armere landen konden overkopen. Oftewel, dat je gerust de wereld naar de klote mag helpen, als je maar betaald. Maar of dit ook het achterliggende idee was bij het souvenirwinkeltje waar ik onderstaande foto nam?
Gepost door op

2 opmerkingen:

Snooch zei

Gods wegen zijn zo ondoorgrondelijk voor mij

Ik laat mij mobieltje maar aan

1 december 2008 om 00:56
Anoniem zei

Ha broer, leuk weer eens wat van je te lezen! We kijken vol verwachting uit naar jouw komst, die verrassend genoeg samenvalt met de komst van de Sint hier. Ik heb er nog over gedacht jouw komst voor de kinderen verborgen te houden. Als je dan onderweg nog een Sinterklaaspak weet te regelen, is de verrassing compleet. Maar dat zal wel niet lukken. Hoe dan ook, heb nog een paar goede dagen, en mis straks je bus niet!
Je zus.

1 december 2008 om 18:18

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)