snoozch

eeuhn eeuhn eeuhn... schreeuwt mijn oude zwarte wekker. Ik draai mij om en oranje lichtgevende balkjes tonen mij de tijd. In één beweging geef ik mijn wekker een dreun en draai ik door naar mijn zij. Dan ontstaat het besef dat ik droomde. Dat ik mij niet in een kerk bevind met droogdoekjes in het toilet van tijdschriftenpapier, dat er geen snotverkouden kind bij mij is en dat er geen slierten snot door de kerk hangen waar ik mij een weg doorheen dien te banen. Gerustgesteld en tevreden dat het om mij heen zo lekker warm is dommel ik weer een beetje in.

eeuhn eeuhn eeuhn... 9 minuten later. Wat was ook weer precies het idee van die snooz functie? Dat is iets wat ik me keer op keer af vraag. Een manier om rustig wakker te worden kan het niet zijn, ik weet wel rustigere manieren om wakker te worden dan iedere 9 minuten zo'n schreeuwerd naast mijn oor. Een manier om mezelf te bedonderen, dacht ik toen, maar nee, dat is het ook niet. Ik maak de keuze om te snoozen en bewust, als ik er niet van hield zou ik de wekker wel beneden zetten. Maar wat dan...

eeuhn eeuhn eeuhn... Wat?!? Is het vandaag dan eindelijk zover? 15 december! Snel mijn bed uit. Aah! koud! het is natuurlijk winter. En het is ook nog niet zo ver, kak zeg. En wat was er ook weer aan de andere kant van mijn bed?

eeuhn eeuhn eeuhn... Waar dacht ik nou aan, het was iets met de functie van snoozen en het zwembad. Ik was in het zwembad, en klein en warm zwembad. Ik zweette, maar dat gaf niet want om mij heen was het nat. Wat vaak zo is, in een zwembad. Lekker warm.

eeuhn eeuhn eeuhn... Eureka!

eeuhn eeuhn eeuhn... rechterbeen, linkerbeen, flinke hup en bittere kou