Occulte precipitatie

Tussen alle busreizen en bezoekjes aan NGO's zag ik even de mogelijkheid om een dagje weer 100% tourist te zijn. Met een nonchalance die op een Hong Kongse blog niet zou misstaan boekte ik om half acht 's avonds een potentieel dodelijke mountainbiketocht voor de dag erna. De weg waar de gidsen ons overheen voerde staat bekend als de Death Road of de Gevaarlijkste Weg ter Wereld. Als je op YouTube naar Death Road Bolivia zoekt, zul je begrijpen waarom. Sinds twee jaar is het gelukkig een stuk minder gevaarlijk; er is namelijk een nieuwe weg geopend, waar nu al het verkeer overheen gaat. De weg is dus volledig vrij voor mountainbikers.

Het was zoals het hoort. Een gids met gebrekkig Engels, een Ier met een verschrikkelijke kater en een groep giebelende Japanners die niet kunnen fietsen. Voor wie ongeveer alle landschappen van Bolivia wil zien, maar er slechts een dag voor uit wil trekken, is de Death Road de ideale tocht. Je wordt eerst met een busje naar 4700 m. gereden, waar je in de bittere kou en omringt door sneeuw en kale rotsen je handschoentjes aantrekt en je helm vastgespt. Dan stort je jezelf over de onverharde wegen naar beneden.

Na een tijdje ben je gedaald tot in de wolken waar je eerst bovenop keek. Rechts naast je een enorm steile rotswand, wild begroeit met varens, orchideeën en ander ongedierte. Links naast je zie je niks, alleen een grote witte massa. Het zou geruststellend kunnen werken als je wist wat het was wat je daar niet zag, ware het niet dat het net zo'n steile rotswand was als beneden. In de wolken als ik was op mijn 'vrije dag', leerde ik onverhoopt toch weer wat: van precipitatie wordt je nat, occult of niet. Aan het eind van de middag zit je dan aan de rand van een zwembad je piña colada uit een cocosnoot te sappen terwijl je uitkijkt op de bananenbomen, de blootvoetige kindertjes en de houten huisjes met hun rieten daken. Een herinnering en voorproefje op de Peruaanse selva!