Ode aan chillen in Chile

Als ode aan wijlen chilleninchile.web-log.nl ook op deze log een halverwege-rapport. Alleen al omdat we dan weer terug kunnen denken aan de manier waarop Benny onze speculaties ten aanzien van de liefde op het spits dreef. De categorieën die in zo´n rapport thuishoren - volgens de korte traditie - weet ik niet meer, maar dat deert natuurlijk niet. Wij kunnen het maken!

Leven – Ik leef nog, dus dat is alvast punten scoren. Het leven dat ik leef is over het algemeen tranquilo - rustig, vaak een beetje tè tranquilo. Er gebeurt hier in Camargo namelijk zelden iets bijzonders, hoewel ik gisteren wel naar het theater ben geweest. Natuurlijk verstond ik daar niets van, al helemaal niet omdat iedereen zijn kinderen, mobieltjes, ratten en anekdotes had meegenomen.

Werk – Langzaam vordert het werk in deze vreemde context. Interviews houden vind ik nog steeds spannend, maar ik word er beter in en het geeft veel voldoening om de resultaten in te typen in mijn alles-uitrekenende Excel werkblad. Erg leerzaam voor mij en misschien zelfs wel enigszins nuttig voor mijn superieuren. Leuke bijkomstigheid: ik krijg binnenkort betaald voor mijn werk. Meer dan vijftig euro per maand!

Brood – Het brood hier, platte ronde broden uit een mand, verkocht door de eerder beschreven vrouwen, doet me nog steeds verlangen naar Echt Brood. Met boter blijkt het een stuk eetbaarder te zijn. De plasjes olie op de chuleta (kotelet) die we hier elke dag geserveerd krijgen, hebben mij en mijn huisgenoten naar een ander pension gedreven. Waar we, zo hopen we, minder dik zullen worden, en voor nóg minder geld: €0,75 per maaltijd.

Spelen – Inmiddels bezit ons huishouden een basketbal, waar al één keer mee gespeeld is. Goede voornemens beloven nog veel meer van deze spelen, maar vermoeidheid door werk, Bolivaanse vaagheid of regelrechte luiheid verhinderen ons meestal.

Geloof – Dat een gebrek aan televisie en ander dom vermaak de mens aanzet tot nadenken en meditatie, blijkt ook in Bolivia weer waar te zijn. Zo´n stage is een heerlijk rustige periode om lekker te geloven waar je zin in hebt, zonder dat iemand zich er echt mee bemoeit. En een Spaanse bijbel blijkt aantrekkelijker om te lezen dan een Nederlandse: alles wat je leest, kun je precies volgen en als je even vergeet dat het komt omdat je al die verhalen al precies uit je hoofd kent, lijkt het net of je heel goed Spaans kan!

Hoop – De hoop richt zich, voorspelbaar als ze is, weer eens vooral op de toekomst, op twee weken avontuur van Camargo tot Lima, misschien zelfs wel Tarapoto, en op geplande toevallige ontmoetingen met geliefden en moorkoppen op een vliegveld in het groenste land ter wereld.

Liefde – Dikke vette prima!