dinsdag 8 juli 2008

Schandalig winkelen

Terwijl ik wacht tot het afwaswater kookt, kan ik precies even een kort blogje posten. Vandaag kwamen we er op pijnlijke wijze achter hoe subtiele verschillen tussen Iberisch Spaans en Peruaans Spaans toch heel belangrijk kunnen zijn.

Omdat we ineens twee dagen extra hadden ten opzichte van onze vorige plannen, hadden we tijd om te gaan shoppen in Tarapoto. Dat valt echt nog niet tegen hier, kledingwinkels zat. Verschil met Nederland is wel dat als je daar een andere maat wilt, je dat gewoon in dezelfde winkel kan vragen. Hier heeft elke winkel van de meeste kleren maar één maat, dus moet je voor een maatje meer een winkeltje verder. Iedereen moest natuurlijk een beetje lachen om die twee gringo's die naarstig op zoek waren naar precies zó'n bikini en zó'n korte broek. En voor mij een prima gelegheid om mijn Spaans te oefenen. Nu is mijn Spaans niet veel meer dan wat ik in een een cursus Spaans in zes weken heb geleerd, maar dat kende ik dan ook wel echt heel goed. Bijvoorbeeld uit week twee: helaas, desgraciadamente. Maar toen ik dat vol trots uitte om een beleefd einde te maken aan de eindeloze stroom afzichtelijke bikini's die een verkoopster ons in de handen bleef drukken, liep die verkoper proestend weg naar haar collega. Om samen nog eens even hartelijk te lachen om die gringo's. Thuis verschafte Martijn ons helderheid: hier betekent desgraciadamente helemaal niet 'helaas', maar 'schandalig!'.

7 opmerkingen:

Anoniem zei

He! Wat een heerlijk leven daar, lekker de domme hollanders spelen, terwijl stakingen een basisbehoefte is voor een zuidamerikaan!
Zijn jullie helemaal aan het genieten , of ook nog aan het nadenken over stage?
Veel plezier bij alles wat jullie gaan doen, of niet. En succes met spaans!
Marith

Anoniem zei

hey Snooch & Pooch,

Leuk om te lezen hoe het gaat daar. Blijf lekker posten, en geniet van Peru!

groeten Niek

Anoniem zei

Wiehoe!

Ik heb eindelijk de gelegenheid om op jullie überhippe blog te kijken. Nog mooier is dat ik via jullie blog ook allerlei andere blogs kan bekijken waar ik ooit naarstig naar op zoek was.

Het doet me deugd om te lezen dat jullie het naar je zin hebben. De verhaaltjes hebben me weer een beetje op de hoogte gebracht na zelf twee weken weg te zijn geweest.
Blijf vooral posten; als ik in de gelegenheid ben kijk ik zeker even!
Pas op met je Spaanse woorden, geniet van het land en de mensen en tot digitaalziens!

Groetjes,

GerritK


PS. M'n haar groeit al weer netjes aan (gelukkig) :P

Anoniem zei

yes, ook eindelijk jullie blog gevonden. Super leuk om te lezen!!
VEel plzier nog daar!!

Anoniem zei

Het lijkt wel een Snooch & Pooch JG2006 fanclub..

Anoniem zei

Daar ik mij een ontzettend lange tijd heb weten in te houden om niet ook meegezogen te worden in het blogmoeras... kan ik het nu niet langer weerstaan. Hoe jammer zou het namelijk zijn als dit verviel tot een jg 2006 fanclub, hoe niet reeel ook. Daarom bij deze: lieve snooch en pooch, de meeste fans van jullie wonen nog steeds in het mooiste huis van wageningen. We missen jullie wel heel erg: bij het ontbijt, het koffiedrinken, de lunch, de vieruur cupacoffee, de vijfuur balkonuur, het avondeten - zeg maar de hele dag. Van verveling gaan we nu zelfs het huis opruimen, het glas wegbrengen, de koelkast schoonmaken.. ach wat een bittere ellende. Van verveling zit Renze hele dagen mensen dood te schieten op snocch haar pc. Van verveling proberen Heleen en ik mensen niet dood te rijden tijdens de autorijles. Gelukkig is daar dan heel af en toe de blijde boodschap van een nieuwe boodschap. Ik ben blij dat jullie leven en het beleefde ook posten. Ik ben ook heel benieuwd naar wat er nog komen gaat, dus blijf bloggen! Maar bewaar ook nog wat sterke verhalen voor als je terug bent. Succes met de stakende Peruanen.

Liefs Renske

Anoniem zei

O help, u valt ten deel aan het gevaarlijkste blogvirus dat er bestaat. Eerst dol van enthousiasme, als ware u een dartelend lammetje in de wei die voor het eerst de frisse lucht opsnuift en het dauwige gras tussen zijn pootjes voelt strelen, wat vervolgens rap ineenslinkt totdat op de blog weken achtereen de zelfde datum oplicht, als ware u een dikke rode poes die snorrend op een dik groen kussen in zichzelf zit te snoezen.
Waarschijnlijk is het een goed teken, en maakt u zoveel mee dat u de eenvoudigweg de tijd ontbreekt onze vakantie op te vrolijken met mooie verhalen uit Peru. Gelukkig heeft dit alles één voordeel, dat er namelijk genoeg stof is voor verhalen als u weer tijd heeft.
Ik wacht met spanning af.