Cowboy city

Net een paar dagen in Camargo, denk ik wel een soort beperkt beeld te kunnen schetsen van het dorp waar ik de komende drie maanden van mijn leven zal doorbrengen. Als je hier door de - meestal verharde - straten loopt, verwacht je om elke hoek een saloon en zou je niet verbaasd zijn als er ergens een stel paarden voor een trog gebonden zijn. Ook niet als er ineens iemand gekleed in een geel overhemd, zwart giletje, spijkerbroek en witte hoed, met een peuk (of in latere versies een grasspriet) in zijn mond door een raam komt gesprongen. Hoe het komt weet ik niet precies, het zijn denk ik vooral de stijle rode rotswanden die het dorp overal omgeven, de soms wat verlaten en onheilspellende straten en de telefoonpalen die overal de lucht in steken.

Maar deze indruk is verradelijk. Er is van vee niet zo veel sprake, net zomin als van stoere jongens die de grote kuddes hoeden. Het belangrijkste hier is fruit en wijn, en wellicht andere genietingen die ik vast snel zal ontdekken.

Vandaag begon ik met mijn stage. Dat wil zeggen, ik ben geïntroduceerd aan mijn ´collega´s´ en aan mijn lot over gelaten. Nu kan ik meestal best prima omgaan met mijn lot, maar alleen als ik internet heb. Zo hulpeloos is de westerse mens al geworden. Maar in het kantoortje dat ik deel met de 27-jarige vrijwilliger Marcello is maar één computer, waar alleen van 4 tot 6 internet is. Omdat de datalijnen overbezet zijn. Gelukkig is er nog wel het internetcafé, waar ik dan regelmatig mijn heil kan zoeken.

Ik zal snel proberen nog wat mooiere foto´s van Camargo te maken en u, wereld, op de hoogte houden van mijn veranderende indrukken!