Als een varken

De verkiezingen staan voor de deur en de voorbereidingen zijn in volle gang. Er zijn zes kandidaatspresidenten en een groot aantal partijen waarop gestemd kan worden. Maar hoewel dit op het eerste gezicht lijkt op een democratie, werkt het toch allemaal wat anders dan in Nederland. De regering is een oligarchisch geheel en de helft van het kabinet heeft familieleden die ook al in het kabinet hebben gezeten. Mensen stemmen niet voor bepaalde idealen als een vrije markt, of juist een wat meer linkse inslag, maar ze kiezen voor die partij waar zij als familie het meeste van verwachten.

Wanneer de verkiezingen plaats vinden heeft bijna iedereen een vrije dag. Wat ze precies doen op die dag (behalve stemmen) is me nu nog niet helemaal duidelijk, maar wat ik in ieder geval weet is dat ze samenkomen met hun partijvrienden en varken eten. De voorbereidingen hiervoor heb ik vandaag mogen aanschouwen.

Vanmorgen werd ik opgeschrikt door vreselijk geschreeuw. Doordat ik laatst iemand een varken achterop de motor had zien en horen vervoeren wist ik meteen dat het het geluid was van een doodsbang varken. Ik haastte me naar buiten en daar lag het varken, van de vrachtwagen afgesmeten. Ondertussen waren de slachters nog wat brandhout van de vrachtwagen af aan het gooien en daarbij werd er niet gekeken of dit nou naast of op het varken terecht kwam. Eerst lieten de slachters het varken ongeveer een uur liggen, omdat het vuur nog moest worden ontstoken. Iedere vijf minuten begon het beest te schreeuwen als een mager speenvarken terwijl ze een poging deed om te ontsnappen. Toen begon het slachtproces. Het varken werd met haar bek aan een boom opgehangen en moest op haar achterpoten staan. Met een ferme steek werd het mes in haar hals gestoken en terwijl het varken nog druk protesteerde, vulde een emmer zich met bloed. Door haar protest zat het bloed niet alleen in de emmer, maar ook over haar huid, op de boom en op de kleren van de slachter.

Nadat het varken de geest gaf, werd ze verplaatst voor het verwijderen van haar haren. Door de huid te bevloeien met heet water kon haar haar makkelijk weggeschoren worden. Met uiterste precisie werden ook de oren onthaard. Toen begon het ware slachten. De buik werd opengesneden en niet zachtzinnig werden de darmen, de enorme maag, de lever, de blaas, het hart en alle andere ingewanden er uit gehaald. Ze werden voor het gemak even in de wastobbes gelegd waar de vrouwen laatst nog de kleding in wasten. Alleen de blaas werd weggegooid. Het staartje was een triomfstuk. Dat werd met veel zorg verwijderd, met een stuk kont er aan, en voorzichtig op een apart plekje bewaard.

Eenmaal leeggehaald werd het varken in vier stukken gehakt: de achterpoten, het middenstuk en de kop. De botten en ruggengraat werden gebroken met een enorm hakmes wat wel bekend is van de Chinezen op de sterflats in Wageningen.
Maandag zullen we het varken wel proeven, ik hoop dat ik dan geen stuk darm krijg of een stuk huid, maar liever een lekker ribbetje of een stuk poot.