Hond

In Claveria heeft bijna iedereen wel iets te koop: het fruit dat ze net geoogst hebben, zoete aardappelen, sperziebonen, zelfgemaakte sieraden of pindakaas. Vaak zijn die spullen net iets goedkoper dan op de markt, een kilo watermeloen bijvoorbeeld kost je dan niet de volle 17 eurocent, maar slechts 12. Thelma, die niet alleen mijn onderzoeksassistent is maar ook doorgewinterde huisvrouw, laat zulke kansen natuurlijk nooit schieten. Het gebeurt ook vaak dat we dingen gratis meekrijgen, meestal groente of fruit of iets anders eetbaars. Een paar dagen terug kregen we iets ongebruikelijks aangeboden: een puppy. Ik beschouwde het als een grap, maar Thelma zag er wel wat in. Er werd een oude kunstmestzak gehaald waar een hoekje uit werd geknipt, waar de pup precies met zijn kopje doorheen stak. Thelma legde de zak met het bovenste stuk over het zadel van haar motor, waar zij dan weer op ging zitten en zo kon het kleine hondje mooi mee naar huis. Vanochtend vroeg ik haar er nog eens naar.

Hoe gaat het eigenlijk met je puppy?
Mijn man vond het maar niks dat ik ineens een hond mee naar huis had genomen. Hij zei dat hij hem zou verdrinken.
Ai.
Omdat het zo’n scharminkel is.
En, heeft hij dat al gedaan?
Nog niet, ik geef het hondje nu elke de melk die mijn kleindochter over laat. Na drie dagen zag hij er al veel beter uit. Nog niet echt dik, maar wel veel gezonder.
Heb je wel eens vaker een hond gehad?
Heel vaak, maar ze worden meestal opgegeten.
Opgegeten?
Ja, door de buren.
De buren eten hond?
Alleen sommige van onze buren, hoor.
Dat is een hele geruststelling.
Nick zei, als het hondje een pup is, is hij van ons, maar je zult zien dat als hij groot is, dan is hij ineens van de buren… Vorig jaar december was onze hond ineens weg.
Rond kerstmis?
Haha, ja, in de buurt van kerst. En onze andere hond… toen een van de kinderen van onze buren was geslaagd hadden ze een barbecue. Nick zei tegen mij, hé, bij de buren zijn ze hond aan het grillen. Daarna heb ik onze hond nooit meer ergens terug gezien!